De Ringsloôt die loupt om de Berkmeer heen.
’n Meer is ’t niet meer,’t water verdween.
Deer stane nou stolpe en deer groeit nou gras.
En je kenne niet zien dat ’t ooit water was.
Ja deer wul ik weune en nooit meer vedaan.
Een nag mooier plekkie, ken meist niet bestaan.
Maar deer in die Berkmeer is vroeger wat beurd.
De wirreld die heb deer nag pittig om teurd.
De Westfrieze die brochte graaf Wullem toen om.
Dat hai hier kwam vechten, dat was barre dom.
Ja deer wul ik weune en nooit meer vedaan.
Een nag mooier plekkie, ken meist niet bestaan.
Die Ringsloôt die loupt voors langs ’t ouwe land.
Bai ’t Doikie deer zien je veul riet langs de kant.
D’r is ok ’n môlen, die draait oftig rond.
En ze têle d’r piepers in de kouwe grond.
Ja deer wul ik weune en nooit meer vedaan.
Een nag mooier plekkie, ken meist niet bestaan.
De mense die weune deer heêl vrai en blai
Ze groete mekaar nag met mogge of hai.
De luchte, ’t water, de veugels, ’t vee,
in de polder, bai de ringsloôt, deer leef je tevree.
Ja deer wul ik weune en nooit meer vedaan.
Een nag mooier plekkie, nei dat ken echt niet bestaan!
Tom Wester
