"Met 't skuitje"

Met 't skuitje deur de polder,
vader douwend an de kloet,
kalmpies achter in 't skuitje,
ja dat kon ie best wel goed.

Meistens stook ie in 't water,
maar ok wel d'rs in de kant,
't ging deur pittig breie slôte,
langs 't leige bouwersland.

Nei de Rimboe ging de rois toe,
in de polder van Obdam,
't bouwtje had ooit vol met vuil staan,
vóórdat vader d'r op kwam.

't Zontje skeen, 't was in de zeumer,
'n paar wolkies in de lucht,
verder was 't stil en rustig,
zelfs gien windje, nag gien zucht.

In 't skuitje stonde kissies,
moe zat hêlegaar vooran,
in 'n jurk met roôie bloeme,
zundes had ze die veul an.

Met m'n zussie en m'n broertje
had ik 't onwoize drok,
met 'n emmer en 'n skepnet,
an 'n ouwe bezemstok.

't Water dat was skoôn en helder
dat je zagge elke vis,
maar we konne ze niet vange,
want we skepte aldeur mis.

Op de Rimboe was 'n boetje,
niet ver van de kant van sloôt,
deerbai ginge wai mooi zitte,
atte toen 'n sneetje broôd.

Ok ginge wai om de lande,
Pa had 'r renonkels staan,
en nei nag 'n glasie drinke,
benne wai weer verder gaan.

't Is 'n prachtig tochie worren,
en we ware jong en bloid,
in 'n hêle are wereld,
in 'n hêle are toid.

 

Tom Wester
2009